Łom Karmelicki
Łom Karmelicki lub Kamieniołom Karmelicka Góra – nieczynny kamieniołom we wsi Dębnik, w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Krzeszowice[1]. Znajduje się na Wyżynie Olkuskiej, będącej częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[2].
Po raz pierwszy w piśmiennictwie wzmianki o wapieniach w tych okolicach pojawiają się już w 1415 roku, przy okazji poszukiwania rud ołowiu przez dziedzica Trzebini, Mikołaja Kesingera. W 1610 r. kamieniarze Bartłomiej Stopano i Szymon Spadi wydzierżawiają łomy Czarna Góra i Biała Góra. W łomach dębnickich wydobywany jest wapień dębnicki zwany czarnym marmurem. Mistrzowie rzeźbiarscy tworzą z niego ołtarze w klasztorze karmelitów bosych w Czernej, w katedrze wawelskiej, kościele Mariackim w Krakowie, na Jasnej Górze w Częstochowie i Zamku Królewskim w Warszawie. W 1661 r. król Jan Kazimierz wydaje przywilej swobodnego sprzedawania czarnych marmurów dębnickich i zaczyna się ich złoty okres. Na stokach Czerwonej Góry i Łysej Góry powstaje kilka łomów. W 1788 r. wydzierżawia je król Stanisław August Poniatowski za 4000 zł rocznie. Po utracie niepodległości stają się one własnością zaborcy austriackiego. W 1811 r. odwiedzający Dębnik Jan Ursyn Niemcewicz pisze: kamieniołomy są zaludnione mnóstwem najużyteczniejszych rzemieślników[1].
Karmelicki Łom to jeden z wielu kamieniołomów w tych okolicach. Znajduje się na wschodnim krańcu wsi na wzniesieniu Karmelickiej Góry. Zaraz po jego północnej stronie znajdują się dwa kamieniołomy Dębnik[3]. Początkowo ręcznie wydobywano w nim wapienie dębickie. W latach dwudziestych XIX w. łom podupadł. Po roku 1918 eksploatowany był przez Zakłady Terrabona i Terazzo „Schmaeidler” z Krzeszowic, Zakład Artystyczno-Kamieniarski braci Trębeckich z Krakowa, „Marmorea” z Katowic. W roku 1947 upaństwowiono go. Wydobycie w Łomie Karmelickim spadło, zaś w pobliżu otwarto nową, dużą Kopalnię Odkrywkową Dolomitów Dubie, w której wydobywa się dolomity metodą wybuchową[4].
Karmelicki Łom jest ciekawym obiektem badań dla geologów. Znalazł się na liście 149 polskich geostanowisk kandydujących na ich europejską listę. Powinien być chroniony jako pomnik przyrody i stanowisko dokumentacyjne. Prowadzi obok niego geologiczna ścieżka dydaktyczna[4].
Szlak turystyczny
[edytuj | edytuj kod]- czerwona, geologiczna ścieżka dydaktyczna. Od parkingu w Dubiu obok kamieniołomu w Dubiu, dnem wąwozu Zbrza, obok Łomu Karmelickiego, Kamieniołomu Dębnik i Łomu Hrabskiego do dna doliny. 5 przystanków.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Na podstawie tablicy informacyjnej zamontowanej przy Kamieniołomie Siwa Góra
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa, Wyd. Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2019-04-19] .
- ↑ a b Przeszłość i przyszłość Łomu Karmelickiego w Dębniku [online] [dostęp 2019-04-19] .